Recensies
Krassen, Mik Ghys (Pluizuit), Maart 2005 |
Kars’ moeder heeft zelfmoord gepleegd en laat Kars, zijn zus en zijn vader verweesd achter. Ze begrijpen niet dat ze dat heeft kunnen doen. Wanneer Kars op zoek gaat naar een reden, vindt hij een notitieboekje van zijn moeder waarin ze haar gevoelens opschreef. Het blijft allemaal erg onduidelijk dus zoekt hij verder. Van zijn vader verneemt hij dat er een andere man in het spel was, maar ook hij zou geen aanleiding tot de zelfmoord geweest zijn. Welk geheim droeg zijn moeder met zich mee dat haar tot die daad dreef? Kars ontrafelt alles en hoopt zo uiteindelijk rust te vinden.
Dit relaas van een familie na de zelfmoord van de moeder is erg aangrijpend. Kars wil zich niet neerleggen bij de feiten en gaat zoeken naar een diepere oorzaak, die er in dit geval ook is. Dat hij zichzelf pijn doet op momenten dat hij de druk niet meer aan kan, is realistisch en begrijpelijk. Gelukkig vangt zijn vriendin het goed op en maakt duidelijke afspraken hierover. Dit blijft een randgegeven, dat toch de moeite waard is om te vermelden. Het is immers tijdens sterk emotionele situaties dat zoiets uit de hand kan lopen. Door het hier mee in het verhaal te verwerken toont de auteur dat dit gebeurt en aangepakt moet worden. Dit mag je niet laten aanslepen.
De verliefdheid van Kars zorgt hier voor tegenstrijdige gevoelens: hij heeft die verliefdheid en voelt zich gelukkig en tegelijk schuldig tegenover zijn moeder en familie. Maar verliefdheid is er gewoon, die kan je niet tegenhouden. Het zit dan ook mooi verwerkt in zijn turbulente gevoelsleven. De evolutie van Kars’ gevoelens wordt knap beschreven, hoe hij vanuit al die twijfel en onzekerheid langzaam terug vaste grond onder zijn voeten krijgt. Ook het afstoten van vader en zus en tegelijk nood hebben aan hun aandacht komt uitvoerig aan bod.
Dit boek is zeker geen opeenstapeling van problemen, eerder een mooi samenvloeien van verschillende gevoelslijnen, sterk in zijn realisme.