Recensies
De Gele Scooter, Rob Burg (Eindhovens Dagblad), Mei 2003 |
EINDHOVENSE SCHRIJFT EERSTE BOEK
'Soms had ik moeite om te stoppen'
Door ROB BURG
Dinsdag 20 mei, Plannen om ooit nog eens een boek te schrijven heeft ze nooit gehad. En van een lang gekoesterde meisjesdroom die eindelijk uitkomt, is al helemaal geen sprake. Nee, eigenlijk is het te danken aan een vriendin van de Eindhovense Elle van den Bogaart dat in het najaar haar debuut verschijnt. 'Zij wees me op een cursus kinderboeken schrijven van Wim Daniëls (neerlandicus en columnist in deze krant, red.). 'Is dat niks voor jou', zei ze.' En inderdaad, het leek haar wel wat.
* Elle van den Bogaart, thuis in de Schrijversbuurt. (Foto Jurriaan Balke)
In enkele maanden tijd werkte Van den Bogaart haar eersteling uit. 'De gele scooter' is de (voorlopige) titel; een boek voor kinderen van twaalf jaar en ouder. Het thema: seksueel misbruik. Een beladen onderwerp, beaamt Van den Bogaart, 44 en moeder van vier kinderen. Maar een moeilijk of zwaar boek is het zeker niet geworden. 'Het is superspannend', vindt de Eindhovense zelf. 'Ik was steeds reuze benieuwd hoe een hoofdstuk zou aflopen. Soms had ik moeite om te stoppen met schrijven.'
Die gretigheid, nog eens aangewakkerd door de enthousiaste reacties uit haar omgeving, zorgde ervoor dat het boek in recordtempo tot stand kwam. 'Ik schrijf heel vlot en gemakkelijk. Voor de eerste keer kwam ik daar achter toen mijn zoon twee jaar terug een gedicht moest schrijven. Over een boom. Hij zag er enorm tegenop en dus heb ik dat voor hem gedaan. Een paar weken later komt hij thuis en zegt: 'hé mam, je staat in de schoolkrant'.'
Spanning stond voorop bij het schrijven, vertelt Van den Bogaart. 'Het moest van begin tot eind spannend blijven. Zeker voor kinderen is dat belangrijk; als het inzakt, loop je het risico dat ze het boek wegleggen.' Ook heeft ze bewust gekozen voor een realistisch verhaal. 'Een beetje als tegenhanger van alle Harry Potters.'
Het verhaal draait om drie personen: een meisje van veertien dat seksueel misbruikt is, de dader en een meisje dat getuige was. 'Ik kan me vrij gemakkelijk in de belevingswereld van kinderen verplaatsen. Niet alleen omdat ik ze zelf heb. Ook in mijn werk - ik doe diagnostisch onderzoek in het ziekenhuis - krijg ik te maken met kinderen en de problemen waar zij mee kunnen worstelen. In het boek probeer ik vooral te laten zien wat iemand meemaakt die misbruikt wordt en wat de gevolgen kunnen zijn. Hoe zo'n meisje zich voelt en hoe haar wereld verandert.'
Behalve een spannend verhaal heeft de kersverse schrijfster ook een informatief boek willen schrijven, hoewel dat op de tweede plaats komt. Met de zedenpolitie in Eindhoven heeft ze diverse keren gesproken en ook heeft Van den Bogaart bijvoorbeeld een kijkje mogen nemen in de verhoorruimten voor kinderen. Door die research hoopt ze zo realistisch mogelijk zaken te kunnen beschrijven. 'Kinderen pikken het niet als iets niet klopt.'
De onderwerpkeuze bleek - commercieel gezien - een schot in de roos. Het kostte haar geen enkele moeite om haar manuscript te slijten. 'Ik heb er zeker niet mee hoeven leuren. Meerdere uitgevers waren geïnteresseerd', zegt Van den Bogaart. 'Niet alleen vanwege het thema overigens. Mijn schrijfstijl was zeer bijzonder, zeiden ze.'
Inmiddels is de Eindhovense alweer druk doende met haar tweede roman. 'Dat wordt een compleet ander boek. Heerlijk vind ik dat; weer helemaal opnieuw te beginnen.'
Terug